او می گوید که پس از آنکه پیشنهاد ساخت این فیلم به او شد، ابتدا برای ساخت آن تردید داشت و پس از آنکه ساخت آن را آغاز کرد، بزرگترین مشکل او پیدا کردن بازیگر نقش اصلی بوده تا اینکه ژان کلود کاریر، یکی از فیلمنامه نویسان این فیلم، گلشیفته فراهانی را به رحیمی معرفی کرد.
عتیق رحیمی در پاسخ به این سئوال که چرا فراهانی را برای بازی در این نقش انتخاب کرد در این گفت و گو می گوید: "از خودم همیشه می پرسم که اگر گلشیفته نبود آیا این فیلم را می ساختم یا نه؟"
او درباره این انتخاب می گوید: "هنر، استعداد، شهامت و چهره زیبایش همه باعث شد که رابطه خوبی بین ما ایجاد شود و چیزهایی که من می خواستم، او درک می کرد و توانست با بازی و چهره اش آن را اجرا کند."
گلشیفته فراهانی نیز در گفت و گویی جداگانه ای با بی بی سی فارسی درباره نقشی که در این فیلم بازی کرده گفت که این نقش آنقدر جذاب است که هر بازیگر زنی دوست دارد آن را بازی کند.
این فیلم بر اساس رمان سنگ صبور نوشته خود رحیمی ساخته شده است که به گفته او الهام گرفته از مرگ یک شاعر افغان بوده است.
رحیمی می گوید:
در سال ۲۰۰۵ برای یک برنامه ادبی قرار بود که به هرات سفر کنم اما یک هفته قبل از سفر به من زنگ زده شد و گفتند که برنامه برپا نمی شود چون نادیا انجمن شاعر افغان به دست شوهرش شهید شده.
پرسیدم چرا، گفتند که یک قضیه خانوادگی بوده. چند هفته بعد به هرات رفتم تا با خانواده اش صحبت کنم، چون یک شاعر پر جرات و خوب بود. در هرات فهمیدم که شوهرش در زندان خودکشی کرده و در کما است. فکر می کنم به رگ خودش بنزین تزریق کرده بود. این موقعیت که زن کشته شده و مرد در کما است من را به فکر ساخت این فیلم انداخت.
او می گوید که در جریان یک جشنواره در کره جنوبی و در پی بیخوابی هایی که داشته، کلیت داستان را در یک هفته نوشت.
رحیمی اضافه می کند که پیش از نوشتن داستان فکر کرده که اگر یک زن بود می رفت بالای سر مرد می نشست و تمام گفتنی ها و ناگفتی ها را می گفت. او این گفت و گوی خیالی را به نوعی به داستان سنگ صبور تبدیل کرد.
نظرات شما عزیزان:
